Door de jaren heen heb ik veel mensen zien worstelen met hun boosheid. Toch een typisch menselijk gegeven.. 

 

Wanneer ik vroeg: ‘..en wat gebeurt er als je boos bent?’ Dan kreeg ik de meest uiteenlopende antwoorden. Van ‘nou, dan berg je maar’ tot ‘eigenlijk word ik nooit boos’. Maar meestal werd wel duidelijk dat ‘boosheid’ door deze mensen gezien werd als ‘iets groots’, maar vooral ook als iets negatiefs.  

 

En dat is toch wel heel jammer hoor! Want in mijn optiek doet de mens zichzelf zo geweld aan.  

 

Ieder mens denkt en emoties volgen gedachten, dat is een gegeven. En als je eens denkt: ‘jeetje, wat doet die persoon toch ongelooflijk stom!’, dan kun je in jouw lichaam de bijbehorende emotie voelen. En dat is toch echt wel boosheid. Maar vaak wordt het ontkend, want men is bang om als ‘boos persoon’ gezien te worden. 

 

Maar ja, wat nu als je best vaak van die gedachten hebt? Of alles zit even tegen? Mag je er dan boos over zijn? Is het dan OK om te vertellen dat je toch best heel boos bent de laatste tijd? Nee, meestal gebeurt dat niet. 

 

Wanneer je jezelf eventjes vergelijkt met een auto, dan kun je de emoties, en dus ook boosheid, vergelijken met de uitlaatgassen. Die gassen moeten er dus uit en daarom heeft de auto een UITlaat....maar houd je die uitlaat dicht, dan zal er ergens een probleem ontstaan. De gassen vinden een zwakke plek en zorgen zo voor een scheur of, erger nog, de motor wordt opgeblazen....

 

Tegenwoordig is het OK om te zeggen dat je ‘depressief’ bent...of ‘gestresst’...of zelfs ‘somber’....maar ‘boos’? Nee, dat zeg je niet zo snel.  

Of wat denkt u van de grootste dooddoener: ‘ik ben niet boos, alleen teleurgesteld..’? 

 

Maar is ‘boosheid’ niet een prachtig middel om de spanning van het verschil tussen de eigen waarden/ideeen/verwachtingen en de realiteit op te lossen? 

Het kan toch niet zo zijn dat jouw verwachtingen altijd uitkomen?  

En de mensen lopen rond met behoorlijk wat normen, waarden en verwachtingen hoor! Maar in deze drukke en jachtige maatschappij is de kans dat eraan voldaan wordt, niet bepaald groot. 

En dat levert dus spanning op.... 

 

Wanneer je jezelf toestaat om de boosheid omhoog te laten komen en hem even de ruimte geeft, dan verdwijnt hij daarna ook zo weer...maar doe je dat niet, gegarandeerd dat je daar last van krijgt! 

 

Mensen kunnen klagen dat ze ‘nergens zin in hebben’ of ‘zo futloos’ zijn...of wéér een lichamelijke klacht erbij hebben... 

Natuurlijk is het wegstoppen van de boosheid niet altijd 1 op 1 de oorzaak van deze zaken, maar het kan zeer zeker een belangrijke rol spelen. 

 

Ook irritatie is een vorm van boosheid die even van je vraagt om na te gaan waar hij vandaan komt. En dan is het niet zo zinvol om naar een ander te wijzen, maar kun je jezelf het beste afvragen wat het in jou is waaraan niet voldaan wordt...misschien een mooie aanleiding om eens te kijken of je dat wilt bijstellen.  

 

En zo zie je dat die boosheid een prachtig mechanisme is om spanning kwijt te raken, maar ook om eens na te gaan of je iets wilt veranderen in je leven...